Psychologia wiedzy a racjonalna konstrukcja systemów transakcyjnych

W charakterze odskoczni od analizowania tabel pełnych wskaźników i wykresów charakterystyk proponuję dzisiaj krótkie rozważania o charakterze humanistycznym. Kontynuując omawianie filozoficznych aspektów tradingu chciałbym skupić się na sensie badania metod i dróg prowadzących do powstawania systemów transakcyjnych w kontekście teorii epistemologicznych Karla Poppera.

Zacznę od krótkiego przypomnienia jak na proces powstawania nowych idei patrzył wielki uczony. Przy czym dotyczy to wszelkich nowych pomysłów, czy to w zakresie dzieł sztuki, teorii naukowych czy też wynalazków technicznych. Nie ma zatem powodu aby zagadnienia tworzenia strategii działania na rynkach kapitałowych wymykały się tym schematom.

Popper czynił wyraźne rozróżnienie pomiędzy psychologią wiedzy, która miała dotyczyć faktów empirycznych a logiką wiedzy, obejmującą związki i relacje logiczne pomiędzy twierdzeniami czy prawami składającymi się na teorie naukowe. Drugie określenie jest intuicyjnie zrozumiałe – jeśli mamy do czynienia z twierdzeniem, to należałoby podać jego dowód, a ten przeprowadzić zgodnie z regułami logiki. Co więcej, zasadne jest pytanie o jego zależność od innych twierdzeń – czy stanowi ich rozszerzenie, uogólnienie? Czy też może stoi z nimi w sprzeczności i w konsekwencji wymaga rewizji znacznego obszaru wiedzy?

Natomiast określenie psychologia wiedzy również kojarzy się raczej z procesami myślowymi niż z rejestrowaniem faktów i wykonywaniem doświadczeń, zatem takie rozumienie tego pojęcia może być mało intuicyjne. Jednak nieco wnikliwsza analiza dzieła wielkiego epistemologa pozwala zrozumieć, że chodzi tu o ogół wysiłków myślowych badacza, począwszy od zrodzenia się nowego pomysłu, poprzez badania doświadczalne aż do sformułowania docelowej koncepcji.

W zakresie zagadnień tworzenia mechanicznych metod działania na rynkach, nie tylko terminowych, również można zinterpretować te pojęcia, przypisując im specyficzne zadania. Obserwacja zjawisk zachodzących w ruchach kursów, np. specyficznych formacji, jeśli towarzyszy im później nowa koncepcja zajmowania i/lub opuszczania pozycji na ich podstawie, jest modelowym przykładem działania psychologii wiedzy. Oczywiście nie ogranicza się to jedynie do analizy wykresów – to jest jedynie przykład.

Z kolei zagadnienia zachowania wewnętrznej spójności reguł składających się na system należą już do obszaru analizy logicznej jego struktury. Na przykład dla systemu zajmującego stale pozycję na rynku, reguły odwróceń muszą być tak skonstruowane że w każdym momencie ta pozycja jest jednoznacznie określona jako funkcja notowań do tego momentu włącznie. Niedopuszczalność stanów nieokreślonych, przynajmniej w rozumieniu klasycznej matematyki, jest oczywistym zadaniem logiki wiedzy.

We wprowadzeniu do swojej teorii poznania Popper przedstawił dość zdecydowane stanowisko w zakresie podziału zadań stojących przed obydwoma wymienionymi wyżej rodzajami aktywności badawczej. W kolejnym wpisie spróbuję pokazać jakie są konsekwencje owego rozróżnienia dla metodologii tworzenia systemów transakcyjnych, a szczególnie ich weryfikacji.