Na prążku nadmiarowym

Ciężary dźwigać, może nawet dosyć spore,
Zaskakująco lekko mi przychodzi, słodko
Do siebie się uśmiecham, z rozbawieniem biorę
Eksces zadań, sylwetkę swą poszerzam wiotką.

Oni czekają na nas*

Przygodnych spotkań czasem pora przypadkowa
Korzystną się okazać może dla mej duszy,
Która tkwi wciąż zaspana w bierności okowach,
Czeka na wychylenie, które ją poruszy.

Serce nie ze spiżu

Wyrzec parę zdań muszę, gęstą przerwać ciszę,
Na przedprożu objawień wisi już od dekad.
Sama jedna? A skądże! Ja z nią razem wiszę,
Kiwam się prawo, lewo, decyzję odwlekam.

Już obcęgi do gwoździa przyłożone

Dlaczego znów rozrzucam, jak na wietrze liście,

W przyczynkowości miernej ciężkie operandy,

Podczas gdy znak właściwy wciąż mi obcy - iście

Zbrodniczy dla mej wiary, jak herszt łotrów bandy?

W ubity śnieg zapadnie wieczór

Przemian, może znaczących, głębokie pokłady
Eksplorować dziś muszę w swojej naiwności.
Bez tego znów nie ruszę, o cal nie dam rady
Przepchnąć graficznej kłody w stronę zwykłych gości.

Wciąż jeszcze wiszę patrząc na klawisze

Na ścianie tuż przede mną Czasem rysowane -
A i w ultrafiolecie, więc widzialne słabo.
Najwięcej ich się zjawi dopiero gdy wstanę,
Przechadzkę swą znów zacznę po pokoju żwawą.

Na pas z tart owych! 3,2,1,...

Nawet solarny panel dostarczyć nie zdoła
Pędu, tak niezbędnego śródwiejskiej rakiecie -
Pusta podczas wakacji ziemniaczana szkoła
Wszystek agrest pochłonie a porzeczki zmiecie.

Łan ciuchów - nie zerwij sznura!

Rowerzyści zmieceni falą niewidoczną -
Ich wyładowań nadal nieznana przyczyna -
Na trójdzielnym tarasie niebawem odpoczną,
Gdzie rutynowy seans właśnie się zaczyna.

Na fali czasu pod prąd się nie da

Hałd wielkich dziś nie widzę, świadectwa utlenień
Nad oceanem krzywdy płaską tworzą plażę.
Pod naciskiem stóp bosych w zapis bólu zmienię
Zażużloną powierzchnię faktur przeobrażeń.

Krzywo z mostu a proste jak Słońce

Na ławę wyłożony w pięknej porcelanie,
Niezbity (tak, jak nie śmiem rozbić filiżanki)
Argument przed mym Sądem Wewnętrznym dziś stanie,
Gdyż zwykły jest to czynić w czwartkowe poranki.

A tknij tylko...

Przepiękna Cukierniczka przed mymi oczyma,
Kształtną tak Jej sylwetkę podziwiam od rana
Przez szybę wystawową - stała to przyczyna,
Że fantazja do życia budzi się zaspana.

Tytuł ja tam wolę krótki

Nad okiem nie za morskim znów sobie przysiadłem
Z wierzby gałązkę cienką scyzorykiem strugam,
Jednak nie wzdłuż a w poprzek, gdyż z fantazji nagłej
Z jej kory mi obierka potrzebna dziś długa.

A won, rapsodie grać!

Gdyby do wczesnych godzin poranna dyskusja
Przeciągnąć się znów miała w palarnianej hali,
Kapitulacji symbol Druhna Złotousta
Z ognia wyjętym rusztem na froncie wypali.

Nie ufam Surwerom nawet kiedy przynoszą mi lajki

W holu, na karimatach skrycie rozespanych,
Dyżurują adepci do Służb Wywiadowczych.
Wtajemniczeń podstawy zdobywają, ściany
Wspinaczkowe wciąż zdobią w setki futer owczych.

Stumilowa droga do Przyjaciela

Nie widzieliśmy się już w sumie dosyć długo
A Jego nową Chatkę tylko z opowiadań
W słuchawce znam. Czas płynie wciąż szeroką strugą,
Na wspomnień kalendarzu sam kartki przekłada.

Narąbane? Kto wie - wióry leciały...

Na konary, gałęzie, leciutko wskakuję,
Owoc, chociaż dość twardy, mocno w łapkach dzierżąc.
Zapobiegliwość moja w końcu procentuje,
W końcu każde z nas lubi mieć spiżarnię pełną.

Miętę konserwową podawać przed zupą

Skoro szycie ostatnio tak Im dobrze poszło,
Dostali, w igelitu gąszczu wytropieni,
Do naprawy pęknięte śródosiowo wiosło -
Zdążyć muszą nim bzu się kępka zarumieni.

Każdy orze łaskę (pańską) jak może

Na niebosiężny niemal wspiąłem się szczyt dumy -
Na szczęście ciągle sprawna moja nawigacja.
Stosowne pozjadawszy uprzednio rozumy
Wiem, że z trwogi przede mną szara drży już racja.

Inicjał W. zobowiązuje - ja też jestem poetką

Wymknął się gdzieś po cichu. Jak na niego wcześnie
Wstał dziś a pokój widzę od zewnątrz zamknięty.
Ja i tak wiem, co knuje - podsłuchałam we śnie
Że jakieś znów planuje mi przynieść prezenty.

Piorunem wystrzel w nadmiarowy dyszel

Skłębienia fioletowe dziś nadzieją ścisłą
Płyną nad wklęsłą niecką, nieco depresyjną,
W dobrej akurat porze, gdyż przed chwilą wyprzągł
Zastępca Stajennego maszynę dwuszyjną.

Przyciskiem V1 rażę oponę tę

To już ostatnia prosta nim aplołdu chwile
Zadźwięczą, jak w rakiecie tenisowej naciąg.
Kółek czterech złączonych,* wraz z mym lśniącym grillem,
Przeciwnicy w lusterkach wstecznych nie zobaczą.

A, Renata! Masz ty narzeczonego?

Rozporządzeń najnowszych Główny Armat Urząd
Wydruki kolorowe partiami rozesłał,
By starokawalerstwa infekcję zbyt dużą
Powstrzymać, co uderza dziś w namiotów przęsła.

Wartko płynąc cel osiągnie. A środki (nie)czystości uświęci. (Do H..a z piątym)

"Panie, co tu tak wali? Miazmaty cuchnące,
Że powonienia narząd niemal mi odpada?
Na spacer człek się wybrał, odetchnąć na łące,
Spotkanego jak zawsze zagadnąć sąsiada,..."

Wynurza się auto - autorskie

O czym dziś mógłbym dumać na bruku niemiejskim,
Oglądając, przez znowu niedomyte okno,
Choć od wewnątrz, krajobraz swej duszy plebejski?
Słucham tylko jak zwątpień liście smętnie mokną...

Myśli domowe długodystansowe

Dla mojej kochanej siostry Anny,

Może w odległej Anglii ktoś się dziś uśmiechnie - 
Krewniak, nawet daleki lub jakaś rodaczka,
Gdy przemknie przez kontynent myśl, spisana wcześniej,
Wysłana bez koperty, stempla ani znaczka.

Najpierw należy obłożyć kamieniami

Snopów nierównoległych splot mocno chropawy
Pod niskim zadaszeniem zamyka paździerze
Przyciasno sprasowanych świadków dawnej sprawy,
Z lekka na śródokiennej podpartej niewierze.