Niezbity (tak, jak nie śmiem rozbić filiżanki)
Argument przed mym Sądem Wewnętrznym dziś stanie,
Gdyż zwykły jest to czynić w czwartkowe poranki.
Sędzia, wprawdzie surowy, przedobiednie sesje
Prowadząc, okazuje swe serce gołębie.
Z poczuciem kpiny ja w nich miejsce mam poczesne -
Lekki kawał a wnika prosto w duszy głębie.
Król i Biskup zarazem, w końcowej rozprawie
Też wykazać się zdolny podobnym humorem.
Kostki cukru układa na przysięgłych ławie
A obiad, choć czwartkowy, zarządza na wtorek.
I bezapelacyjnie wokandę zamyka
Po zmroku podawana już kawa ławnika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz